Kendime Dönüşüm

Sizlerden Gelenler – Ayşegül’ün Hikayesi

Ben Ayşegül.
10 yıl önce dışarıdan bakıldığında her şeyim vardı: ev, eş, çocuk, prestijli bir iş… Ama içimde derin bir boşluk vardı. Gülümsüyor ama hissizdim. Neşeyle hareket ederken iç sesim hep “Bu senin hayatın değil” diyordu.
O zamanlar bu halin tükenmişlik olduğunu bile bilmiyordum.

Evliliğimde kendimi yok saydım. Sevgi uğruna sınırlarımı silikleştirdim. Anne olurken kendiliğimi kaybettim. Ve bir sabah aynaya baktığımda gözlerime yabancılaştım. Kendimi tanımıyordum.

İşte o andan sonra küçük ama cesur adımlarla bir dönüşüm başladı:

1. Tek başıma yürüyüşe çıktım.
   Dışarıdan basit bir adım gibi görünebilir, ama içimde büyük bir kırılmaydı. Sessizce ağladım. İlk defa gerçekten ne hissettiğimi dinledim.
2. Bir uzmandan destek aldım.
   Terapiye başladım. İçimdeki karmaşayı anlamaya, çocukluk kalıplarımı görmeye başladım.
3. Nefes çalışmaları, yazmak ve okumak…
   Her biri beni biraz daha içime yaklaştırdı. Sadece öğrenmedim, hissettim. Kendimi ifade etmeye başladım.
4. Hayatımda radikal değişiklikler yaptım.
   Boşandım. İşimi değiştirdim. Daha küçük bir eve geçtim. Ama içimde artık daha fazla yer vardı. İçsel olarak büyümeye başladım.
5. Zorlandığım anlarda kendime sadık kaldım.
   Artık biri beni sevsin diye kendimi yaralamıyorum. Kendimi bırakmıyorum. Çünkü artık ben kendime döndüm.

Bugün hala iniş çıkışlar yaşıyorum. Ama artık bu hayatı “başkalarının gözünden iyi görünmek” için yaşamıyorum. Ben, kendimle görünür olmayı seçtim.

Eğer sen de bu satırları okurken “Ben neredeyim?” diye soruyorsan…
Bil ki dönüş mümkün. Sessizce başlar ama zamanla içindeki ışığı büyütür.
Ve o ışık, başka kadınlara yol olur.